Donderdag 12 november - Op naar Lichinga

Vandaag gaat de wekker al vroeg. We willen proberen al om 7 uur in de auto te zitten. Dus tegen half 7 zitten we al aan het ontbijt, lekker buiten. Om 10 over 7 zitten we in de auto. We mijden de drukte rond Lilongwe en nemen de bergroute. Via de nodige haarspeldbochten en steile hellingen komen we langs Monkey Bay bij Lake Malawi en steken de Shire rivier over. Daar wordt het nog een stukje bergachtig, waarna we bij Chiponde de grens over gaan. Ondanks het nodige papierwerk gaat dat eigenlijk redelijk snel. Wel blijf je je verbazen over de liefde voor formulieren en stempels. Blijkbaar zijn die alleen geldig als je ze met een hele ferme klap plaatst. Eerst moeten we de grens van Malawi passeren en daarvoor een formulier invullen en en stempel in het paspoort krijgen. Anders heb je echt een probleem als je er straks op de terugweg weer in wilt. Mochten we eergisteren Malawi in, nu mogen we er weer uit.

Mooie route van Lilongwe naar Lichinga

Via een stuk 'weg' van 2 kilometer door niemandsland komen we bij de Mozambikaanse grens. Denk niet dat dat niemandsland leeg is. Er staan heel wat hutjes en er wonen flink wat mensen. Hoe het precies zit weten we ook niet, want sommigen hebben zelfs elektriciteit en er lopen zowaar soldaten rond, onduidelijk of die van Malawi of Mozambique zijn.

Het passeren van de Mozambikaanse grens is weer een ritueel. Eerst lopen we naar de eigenlijke grenspost, terwijl de auto voor de slagboom in niemandsland blijft staan. Dat zit in een stenen gebouwtje. Er staat - net als de vorige keer - een computer, maar men prefereert de 'proven technology' bestaande uit een dik schrift en de 'meest gegeten balpen ter wereld': een BIC. Alles wordt maar weer eens opgeschreven: wie we zijn, waar we vandaan komen, waar we naar toe gaan en verblijven, wat ons beroep is, hoe lang we blijven, wat we komen doen. En wij moeten natuurlijk eerst al die informatie opschrijven op een formuliertje dat dus door de beambte wordt overgeschreven. Wie gaat hier ooit nog naar kijken? Met wederom een paar harde klappen komen de visumstempels in het paspoort. Gek op embossing zijn ze hier...

De volgende stop is het rieten hutje bij de slagboom, waar enkele soldaten of een soort Mare Chaussee zitten. Vorige keer werd de slagboom na een slordige blik in de paspoorten voor ons open gedaan. Zo niet deze keer. Weer wordt alles in een dik schrift opgeschreven en worden dezelfde vragen gesteld. Uiteindelijk gaat de slagboom voor ons open, we zijn in Mozambique!

De reis ging tot nog toe erg voorspoedig en de auto doet het met zijn nieuwe stel schokbrekers en veren probleemloos. Zelfs het intermitterende probleem in de automatische versnellingsbak is spontaan verdwenen. Vanaf de grens begint wel het meest inspannende stuk om te rijden voor Frank. Autorijden komt hier eigenlijk maar op één ding neer: het zorgvuldig omzeilen van alle kuilen en gaten (kraters) en natuurlijk de loslopende geiten en ander vee. Zodra we Malawi verlaten hebben, is het gedaan met een weg van redelijk tot goede kwaliteit. Vanaf hier varieert het van zand- of rotspaden met veel kuilen en hobbels, gravelwegen die op een wasbord lijken (zeer vermoeiend rijden), tot asfalt met heuse kraters. De stukken asfalt zijn nog meer een lappendeken van reparaties als de vorige keer. De reparaties zijn echter al weer deels kapot gereden om nog grotere kraters te vormen. Wat zijn we blij met vering die gewoon werkt!

Uiteindelijk zijn we om ca. half 4 in Lichiga waar Sandra en Judah al naar ons uitkijken. Vlug de koffers uitladen, want er zit bederfelijke waar in en in de zon wordt het nu snel warm in de auto. Moe en voldaan ploffen we op de loungebank die ik bij ons vorige bezoek heb gemaakt. De 3 koffers met spullen die door de Rafael Gemeenschap Almere bijeen zijn gebracht worden geopend. Het is net een vervroegd Sinterklaasfeest, weliswaar zonder gedichten en surprises maar mèt heuse kruidnoten.

Een blije familie Obdam

De temperatuur is hier heerlijk: zo'n graad of 24 aan het eind van de middag. Echt weer voor Hollandse pot: we eten lekker de erwtensoep die Ursula mee heeft gegeven. Mèt rookworst! 's Avonds gaan we vast plannen maken voor de dag erna. De bouwtekeningen worden bekeken, een heuse planning gemaakt. Dan is het bedtijd.

Snert maaltijd...