donderdag 12 november 2015

Woensdag 11 november – Op jacht naar een schokbreker



De volgende ochtend wordt ik om 5 uur wakker. De ventilator bij ons bed maakt nogal lawaai. Ineens houdt dat op: stroomuitval… Dat duurt tot in de ochtend. 

Vandaag is onze oudste zoon Laurens jarig. Voor het eerst dat we er niet bij zijn. Zondag hadden we – tussen alle hectiek van geannuleerde vluchten door – het nog even met wat familie gevierd. Maar even kijken of we via Internet nog wat contact kunnen leggen. Waren we al in Mozambique geweest, dan was Skypen een optie, maar hier heb ik geen internet (een klein beetje via de telefoon van Frank, dus wel even een felicitatie via Facebook gestuurd).

Het feestvarken

Ook hier blijkt het een uitdaging om aan auto-onderdelen te komen… De Toyota Prado is ook al niet erg jong meer. Gistermiddag was ik met Frank al een adres langs geweest dat hij kende. Aan bereidwilligheid geen gebrek, dat moet ik de Malawianen nageven. Een monteur stapt in en gaat met ons een paar adressen af. Maar helaas, geen schokbreker. Uiteindelijk komen we bij een handelaar in auto-onderdelen terecht, een Indiër. Dat blijkt een erg goed adres te zijn. Komt op Frank’s short list. De zaak wordt door 4 Indiërs gerund, wellicht broers en/of neven, die kennis van zaken blijken te hebben en hun uiterste best te doen. Zij bellen, bellen, bellen voor Frank een aantal adressen af. Uiteindelijk kwam er witte rook: ze hadden twee schokbrekers en veren. De rechter veer was namelijk ook slecht. Of ze meteen maar beide kanten moesten doen. Tja, die heeft er net zoveel kilometers op zitten en is in Mozambique niet te krijgen. Wat is wijsheid… Besloten werd om het dan maar wel te doen. Kan de oude als reserveonderdeel bewaard worden.

Helaas een vertrouwd beeld: Frank bij een garage...

Maar zoals zo vaak, je maakt de boel open en komt nog wat tegen. De schotel waar de afgebroken schokbreker tegenaan zat gemonteerd was helemaal uitgevreten. Moest dus ook vervangen worden. Dus onze Indiërs weer bellen, bellen, bellen. En ja hoor, ze vonden er een. Inmiddels was de vraag wat de kosten zouden gaan worden en we kregen een quote. Alles gaat hier contant en het per keer te pinnen bedrag is nogal klein; per dag mag je echter een veelvoud daarvan pinnen, dus dat moest in 9 porties. Dachten we… Maar dit is Afrika. We hadden al gezien dat de stroomuitval ook (een deel van) de stad betrof en bij de pinautomaten hebben we er verschillende geprobeerd met passen van Rabo, ING en Visa. Telkens was de melding ‘could not complete transaction’. Daar sta je dan. Dus naar de volgende bank. Zelfde verhaal. Dan maar aan de balie vragen: komt u later maar terug. Dan naar bank drie: en ja hoor, de Rabo pas van Frank deed het wel 7 keer, maar die 7 porties geld waren niet genoeg. Dus ik ook nog 2 keer. Dat leverde een indrukwekkende stapel van 1000 MK (Malawiaanse Kwachas) op. 1000 MK is de grootste coupure die ze hebben maar is maar zo’n € 1,60 waard. 

Frank bezig met zijn favoriete bezigheid: geld pinnen, stapels geld pinnen. Hij mocht 7x, ik nog 2.

De oogst. Je zou haast denken dat we hier met een rijke zendeling te maken hebben.


Ooit met pech in Lilongwe? Onthoud dan dit adres...

Terug bij onze Indiase vrienden bleek dat ze nog wel even nodig hadden en kregen de Toyota Prado van de baas mee. Heel netjes. We besloten boodschappen te doen en naar ons gasthuis te gaan. Maar we bedachten dat er nog wat extra MK’s nodig waren voor o.a. diesel. Ik dus nog maar een keer naar de bank waar we eerder succes hadden. Helaas, alle drie de machines ‘out of order’… Dan maar naar de overkant; ook geen succes. Dan maar naar de plek waar we begonnen met 9 toen niet werkende ATM’s. Ook daar staat het nodige op ‘out of order’. Afrika..., zucht... Ik draai me na een wederom falende machine om, staan ze ineens toch op die machines te pinnen! Toch op de Visa machine de creditcard nog maar eens proberen. Zowaar, er komt geld uit. En dat wel 2 (zegge twee) keer. 

Eenmaal terug ’s avonds heeft Els al een maaltijd bereid. Daarna nog lekker even buiten in de avond koelte zitten en de eerste blogteksten typen onder het genot van pianospel van Daniel, onze gastheer. Life is good… Morgen vroeg op om naar Mozambique te rollen. We hebben er zin in!

Binnen speelt Daniel de piano, buiten zitten wij te chillen in de avondkoelte

Geen opmerkingen:

Een reactie posten