Woensdag 25 november - Laatste dag naaiklas

Als je dit leest, dan is het uploaden gelukt. Deze blog is weer gedeeltelijk in het donker getypt, omdat de stroom weer eens uitviel. Het internet is ook heerlijk traag. Het uploaden van één YouTube filmpje van 1 minuut duurt 25 minuten...!

We willen er nog niet aan denken, maar aanstaande vrijdag zal Frank ons al weer naar Malawi brengen, zodat we zaterdag terug naar Nederland zullen vliegen. Stephan, die mazzelaar, blijft nog tot 15 december...

De naaiklas van vandaag (+ Judah)

Voor Els betekende dit, dat vandaag de laatste dag van de naaiklas zou zijn. De opkomst was weer prima. Ook prima was dat Balbina twee mannen had geregeld die de weigerachtige Singertjes kwamen afstellen. Ondanks hun leeftijd (121 jaar!) doen ze het weer prima. Die kunnen nog jááren mee. De naaiklas kan zeker een succes genoemd worden. Els heeft zelfs een nieuw woord in de Chi-Yao taal geïntroduceerd. De dames wisten namelijk niet hoe een speld in het Portugees of het Chi-Yao heet. Dus vanaf nu heet zo'n ding in hun taal... juist: speld! Balbina gaat met de groep dames met hernieuwd enthousiasme verder, zoals ze dat ook voor heen al deed. Nu hebben ze een aantal vaardigheden geleerd die goed van pas komen. En ze hebben werkende naaimachines! Een en ander werd uiteraard besloten met een leuke groepsfoto, waarna Els nog een cadeautje van de groep in ontvangst mocht nemen. Al met al kan ze terugkijken op een heel geslaagd naaiproject, dat zeker een vervolg verdient.

De professor krijgt een mooie capulana (omslagdoek) als bedankje van de groep

Rondom het huis was het weer de gebruikelijke drukte. Het was ook weer flink warm. Pech vooral voor Frank, die nagenoeg de hele dag aan het dak van de aanbouw achter heeft gewerkt. Dat is zwaar werk. Eerst de liggers op de dakspanten bevestigen en daarna de dakplaten erop. Nooit geweten dat zendeling zijn zo'n fysiek zwaar beroep is!

Stephan is wel herstellende, maar dit soort klussen zijn echt nog even te heftig voor hem. Volgende week kan hij al zijn energie weer kwijt op de muren waar nog gaten in moeten worden gehakt voor o.a. deuren. Judah vond het helemaal prachtig om zijn vader te helpen. Hij liep als een klein baasje rond.

Ik had wat minder last van de warmte. Ik ben namelijk de hele dag in de kelder bezig geweest met het frezen van sleuven voor de elektrobuizen aldaar. Dat betekent niet dat er niet gezweet werd, want het was weer loei warm. Morgen gaat de bedrading erin.

Mijn werkplek van vandaag

Aan het eind van de dag waren we allemaal bekaf. Frank en ik gingen de hele dag ladder op, en ladder af. Daar wordt je heel erg moe van. Soms ook van jezelf als je weer eens vergeten bent dat dat stuk gereedschap nog aan de andere kant van de muur ligt bijvoorbeeld. Maar ook de anderen zaten er na deze dag wel doorheen. Voor de maaltijd wachtte ons echter nog een speciale verrassing, gemaakt door Els: kroketten!!! Ik denk dat je Frank nauwelijks een groter plezier kunt doen, of het moet een barbecue zijn. Nou, dat komt mooi uit, want dat staat voor morgen op het programma

Tel uw zegeningen: ik zie er vijf (en er waren er meer...!)