Vandaag bleek dat
we definitief met Austrian Airlines zouden vliegen via Wenen. Een geluk bij een
ongeluk, want we vertrokken daardoor anderhalf uur later van Schiphol terwijl
de aankomsttijd hetzelfde bleef. Een andere meevaller – voor mij dan – was dat er onvoldoende capaciteit in de
economy class was. Tja, dan maar de businessclass, toch? De check-in link op de
e-ticket wel te werken, maar de boarding passes kreeg ik die van Els er niet
uit. Dus maar wat vroeger naar Schiphol – maar goed ook want er was file –
zodat we alle tijd hadden om zaken af te handelen. Daar nog gezellig met Henk
en Ursula, de ouders van Stephan, en Christiaan en Marit gezellig wat gedronken.
Later voegde ook Laurens zich bij ons en hebben we nog een hapje gegeten.
Netjes op tijd vertrokken
we. De businessclass in zo’n Boeing 737 bleek nauwelijks wat voor te stellen.
Dezelfde stoelen, in een iets ander kleurtje, een soort van warme maaltijd, en
voor mogen dringen bij het inchecken.
 |
| De business class aan boord van Austrian Airlines vlucht OS 0376 |
Vervelend was dat Stephan op grote hoogte hoofdpijn kreeg, maar eenmaal weer op de grond in Wenen, zakte dat. Het stuk naar Addis Ababa was het langste, maar ging in een wat luxer vliegtuig, een Boeing 787. Stephan was als een kind zo gelukkig met het entertainment systeem. Films, muziek, spelletjes. Slapen die nacht? Ik dacht het niet!
 |
| Save the birds... |
Het liep allemaal lichtelijk anders. Eenmaal weer op 12 km hoogte
kwam zijn hoofdpijn terug en werd steeds erger. Moet je spugen, Stephan? Hij
kon nog net ‘nee’ zeggen… Gelukkig waren wij zo wakker om de lege bekertjes van
het drinken aan hem te geven en al snel stonden er 4 op zijn tafeltje in het
vliegtuig. En nog een bakje van het eten. Strakke actie en alles was netjes
schoon gebleven. Maar die arme jongen voelde zich werkelijk beroerd. En dat met
nog een flink aantal uren te gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten