Woensdag 18 november - Heet, heter, heetst...

Vanmorgen is het al meteen vrij warm. Er zal weer menig zweetdruppeltje geplengd worden... De metselaar kwam zoals afgesproken en is de hele dag aan de achterkant goed bezig geweest. Naast de bouw hadden Frank en Sandra allebei de nodige andere activiteiten, dus Stephan en ik waren vandaag een zelfsturend team. Natuurlijk kunnen wij dat. Alleen zat het met het materiaal wat tegen. Ik zou de metselaar helpen met het door slijpen van de stenen die bovenaan tegen het schuine dak komen, maar de diamantschijf had het gisteren al begeven en de steenschijf was zover versleten dat ik daarmee niet echt een diepe indruk (letterlijk!) op de stenen kon maken. Het was ook weer heel erg warm, en dat nekte ons allemaal een beetje.

Zodra Frank terug was, ben ik met hem de stad in gegaan om wat materiaal te halen. De boodschappenlijst bestond o.a. uit lasdozen en een diamantschijf. Dat laatste lukte wonderwel bij de eerste de beste shop, weliswaar tegen tweeënhalf maal de prijs in Nederland. Lasdozen vinden was een groter probleem. De gebruikelijke blauwe die wij kennen waren er niet. Er waren links en rechts wel wat doosjes, maar daar kon je dan weer geen wandcontactdoos of schakelaar in monteren. En ze hadden geen koppelmof voor een buis. Uiteindelijk vonden we iets dat er dan toch een beetje op leek. Dan nog even de schroefjes erbij voor de montage. Dacht ik. Dat bleek ook weer een uitdaging. Dat ze hier nou niet gewoon een Gamma of Praxis hebben.

Eenmaal thuis kon ik verder met het wederom sleuven frezen in de muur voor de buizen. Toen bleek dat je elektrobuizen hebt in de ons bekende kwaliteit, maar uiteraard ook in de Mozambikaanse 'kwaliteit'. Die laten zich dus niet buigen. Ik er dus een buigveer ingestopt en doe een poging een knap bochtje te maken: krak! Meteen in tweeën. Die Mozambikaanse elektrobuizen zijn eigenlijk dikke limonaderietjes van 4 meter lang en 15 mm dik! Rommel. Waarom maakt men zoiets? Nou ja, we verzinnen wel weer een creatieve oplossing.

Mozambikaanse elektrobuis of mega rietje...

Els had vanmiddag de tweede sessie van de naaiklas. Er hadden vier dames aangegeven er vanmiddag bij te kunnen zijn, maar uiteindelijk kwamen er negen! Les twee bestond uit werken met kleuren en een kennismaking met de hypermoderne Singer handnaaimachine uit 1904 (ik heb het opgezocht, dat is echt het bouwjaar). Hoe leg je een draad erin, etc. Els had vandaag niet de support van Sandra, want die had andere bezigheden, maar samen met Balbina kwamen ze er wel uit. Het is erg leuk hoe enthousiast de dames zijn en hoe serieus er gewerkt wordt.

Opperste concentratie

Tegen etenstijd zijn we allemaal uitgeteld. Maar niets word je hier bespaard. Het bleek dat het dorpje aan de overkant vandaag geen water meer kon tappen, dus toch maar even op onderzoek uit. Er waren al eerder wat problemen met lekkages, dus werd de pomp door Frank en Amido eruit gehaald. Van 90 meter diepte! Dat was dus een hele klus. En inmiddels was het al donker, dus dat was niet erg handig. Bovendien hadden we allemaal honger. Uiteindelijk leek alles 'down under' toch in orde. Dus de boel weer voorzichtig laten zakken en aangesloten. Balen, opnieuw lekt de koppeling bovenin. Het water spuit eruit. Ineens wordt dat minder, zagen we in het schijnsel van de zaklantarens. Vreemd, hoe kan dat nou? Eenvoudig: de zoveelste (10e?) uitval van de elektra sinds we hier zijn. Morgen verder uitzoeken dan maar en voor nu zuinig met water doen. Wat was ik blij dat ik net gedoucht had... :-)

Els had inmiddels het eten al klaar en was maar begonnen om kaarsen aan te steken. Dan maar een 'candle light supper'? Maar uiteindelijk ging het licht dan toch weer aan en konden we ons bord toch zien. Inmiddels was het al weer half acht...

Aan het eind van de dag ook nog even een probleem met het water oplossen