Dinsdag 17 november - De naaiklas is begonnen!

Deze dag stond weer bol van de activiteiten. Na het ontbijt stond eerst de handelaar in souvenirs voor de deur, uiteraard in de hoop om wat moois aan ons te slijten. Hij had in de gaten dat hier buitenlandse gasten waren. Omdat het hier absoluut niet toeristisch is en zeer arm (geen weldenkend mens zal hier op vakantie gaan...), is er op dat gebied ook niet veel te vinden in Lichinga. Vorig jaar hebben we wat spulletjes uit Liwonde, Malawi mee genomen. Ook een zeer arm land, maar nabij het Liwonde National Park waar we toen geweest zijn, is nog wel iets te vinden. Maar nu hadden we dus service aan huis. We hebben wat leuke spulletjes gekocht voor een mooi prijsje. Je schaamt je bijna als je beseft dat dit voor zo'n man bijna een half maandsalaris is.

De souvenir-man

Daarna gingen wij aan de slag aan de aanbouw achter het huis. Het wordt bijna eentonig. Frank druk in de weer met de dakspanten, Stephan met zijn specialiteit: in muren hakken en bikken, dit maal voor elektrobuizen en -dozen en ik zorgde weer voor de nodige stofproductie met het slijpen van sleuven voor de elektrobuizen. Tussendoor kwam de metselaar langs. Gelukkig kan die morgen al beginnen en haakt zijn maat donderdag aan. Ik ben namelijk sterk van zijn vorderingen afhankelijk, want elektrobuizen in muren plaatsen die nog gemetseld moeten worden gaat ook mij niet lukken...

Frank in de weer met de dakspanten

Hier geen APK met roetmeting...

Frank, Stephan en ik zijn de stad in gegaan om wat zaken af te handelen. Geld pinnen (de eerste bank deed het zowaar!), kopietjes maken voor de naaiklas die deze middag start, en op jacht naar lasdoppen om de elektrodraden op de officiële manier aan te sluiten. We zijn wel op 10 adressen geweest. In winkeltjes, op de markt, maar allemaal kwamen ze met kroonsteentjes aan zetten. Pfff... Als ik in die winkeltjes rond keek, dan snapte ik het wel. Nergens lagen de draden netjes in buisjes (op zich dus al een wonder dat die wel te koop waren), overal gewone snoeren met snoerklemmetjes vastgespijkerd en met kroonsteentjes aangesloten. Een lekkere gevaarlijke bende dus. Ik vrees dat ik het op dit moment niet beter kan doen, hoewel alles voor de rest natuurlijk wel netjes wordt gemonteerd. Had ik maar zo'n zak lasdoppen mee genomen; ze staan nota bene in mijn garage...!

Wie, o wie kan mij in Mozambique hier aan helpen???

Vanmiddag is ook de naaiklas van Els begonnen. Het is eigenlijk heel leuk hoe dat gelopen is. Balbina Castello, de vrouw van Dinis, heeft al een tijd een groepje vrouwen waar ze regelmatig kleinigheden mee maakt voor de verkoop, zoals portemonneetjes, etc. Vorig jaar hebben we daar wat spullen van gekocht en die weer op de rommelmarkt in Andijk verkocht. Dat leverde een hele aardige winst op, waarvan we een deel al naar Mozambique hebben overgemaakt. De rest wordt nu aangewend om materialen voor deze naaicursus te kopen. Van diverse mensen hebben we (hand) naaimachines gekregen, die mee zijn gelift naar Lichinga met de containers van stichting Soda, die in Itepela de kliniek ging bouwen. Mooi hoe we elkaar zo konden helpen.

Voor sommigen was het de eerste keer dat ze een schaar hanteerden...

Zoals met alles hier moet begonnen worden met de meest basale vaardigheden. Velen kunnen niet lezen en schrijven en hebben zelfs nog nooit een schaar vast gehouden. Er wordt dus begonnen met deze basis. Feitelijk zijn het oefeningen in motorische vaardigheden: lijntjes overtrekken, netjes iets uitknippen. Voor menigeen een hele opgave waar ze trots het resultaat van toonden. De groep bestond uit 10 vrouwen, die hun uiterste best deden. En uiteraard was het een gezellig kippenhok...